در بخشی از کتاب آمده است: پوستر بیشترین میزان استقبال طنزپردازان حیطه طراحی گرافیک را به خود اختصاص داده است. دلیل آن هم این است که سهم دیده شدن و ارتباط با مخاطب به هر روی در این رسانه بیشتر و طولانیتر است. در این مبحث علاوه بر پوسترهای متعارف، تمام پوسترهای با اندازه غیرمتعارف (که این خود تمهیدی در ایجاد طنز میتواند باشد) را هم بررسی میکنیم. برای بررسی چگونگی ایجاد طنز و شوخی در پوستر چند راه را ارئه میکنیم که ماهیت معرفی و توضیح دارند و نه آموزش و یاددهی به قسمی که توانایی در خواننده ایجاد کند: مضمون: در این جا طراح در روح و درون اثر خود طنز را مدنظر قرار میدهد. یعنی نه عنصری صرفا خندهدار و نه متنی ذاتا شوخیوار. بنابراین مفهوم اثرش طنزی را ایجاد میکند که میتواند در هر یک از گروههای هفتگانه گفته شده در ابتدای کتاب خنده ایجاد کند. در این گونه پوسترها خندیدن به خاطر رنگ، تایپ، تصویر، اغراق و ... نیست، بلکه این مضمون اثر است که مخاطب را به لبخند وامیدارد. لبخندی که تحسین را هم در ادامه خواهد داشت. عنوان: منظور عنوانی است که طراح برای پوسترش در نظر گرفته است. در این مورد پوستر فقط با داشتن این عنوان است که نقش طنازانه به خود میگیرد و با حذف آن بخش زیادی از بار طنز اثر کاهش پیدا میکند. تصویر: این هنگامی است که طراح از تصویر خندهدار استفاده میکند و بدون این تصویر، پوسترش بار طنز ندارد. این بحث (پوسترهایی که بدنه اصلیشان یک کاریکاتور است) جای بحث فراوان دارد. بسیارند طراحانی که ابتدا کاریکاتوریست بودند و همین طور کاریکاتورریستهایی که ابتدا طراح بودند و بعد ... بسیار دیده شده پوستری که فقط از یک کاریکاتور در کل فضا و نوشتن یک اسلوگان تشکیل شده است.
